Chicken tonight !? No, blown lice with gallic, onions, loast beef and a tomato tuna salad .. en ik denk ook, was het maar waar, dat "we" door een wel intelligente soort gevonden en gered werden (een soort die planeet aarde vindt, sneller dan licht snelheid, wow !!!! en het lijkt mij onmogelijk, zie verderop, misschien een cyborg met een goed volledig open en eerlijk artificial intelligence, niet een artificial intelligence gevuld door "mensen"), want het mensdier is de domste meest hebzuchtige ijdele verwaande verrotte doodse gore gluiperige gelovige smerige stupide soort, ik laat enigszins zien hoe afgrijselijk weerzinwekkend de mensheid is, het is nog veel erger in rusland, iran, syrië, noem maar op, kon ik maar vluchten als de poes in animal farm .. real necessary change can only start within you, not by some god(dess) you made up by education, and education only, see christian, islam, buddhistic, indian totem pole faith on a very small planet in an endless universe with 0,4% stars, 3,6% gas and 96% dark matter ~dark energy

 Volgens Anna Enquist was bij haar de (echte diepe) pijn na 2 jaar over, toen ze haar dochter verloor, toen (pas) kreeg ze weer plezier in viool spelen, (ver)schrijven en van alles.

HILLENIUS:


Mijn eigen plezier in ruïnes heb ik in het boek niet terug gevonden , tenzij het zou kunnen vallen onder "mystieke vreugde bij het aanschouwen van vergankelijke dingen naast de eeuwigheid van God (een algemene reactie in de middeleeuwen)". Het plezier als het weer eens grof onweert of stortregent en de trams en het andere vervloekte verkeer moet stilstaan, het licht uitvalt en de mensen klagen. Plezier dat de natuur nog steeds sterker is dan de wormsels van de mens. Mensenwerk is mooi als het tot skelet dient van vegetatie, plantaardig en dierlijk (schoonheid van ruines, 1965).

Notitie in krant over afkeer in Rome van sex in films. Doet me denken aan de telkens terugkerende reactie van nette mensen op pornografie: dat het zo vervelend is. Als geremde personages worden ze verlegen door prikkelende beelden; ze kunnen er uit hun aard niet van genieten, en beginnen te gapen. Precies als de apen doen, die bijv. agressie voelen opkomen, maar er door de aanwezige tralies geen uiting aan kunnen geven. Ook het klootjesvolk gaapt als het zich niet durft te verlustigen.

Dieren zijn zelden of nooit treurig. Als ze een jong verliezen tijdelijk, maar dat is omdat er een storing is opgetreden in het evenwicht van instinct en hormonen (vooral bij zogende moederdieren). Na herstel van het evenwicht is er geen spoor van treurnis meer. Dieren hebben een goed geheugen: ze onthouden dingen die voor hun voortbestaan van belang zijn.

De vrolijkheid van de ontdekking, een toestand van verliefdheid, een machtsgevoel, dat ik in staat was om de ouderlijke ouderwetsheden voorbij te komen.

Deskundigen verzekeren ons dat de "lege" ruimte tussen kern en elektronen zo groots is, dat bijv. een blokje ijzer voor het grootste deel uit lege ruimte bestaat. De massiviteit van het metaal wordt veroorzaakt door het evenwicht van spanningen, van aantrekkings- en afstotingskrachten, die kernen en elektronen op elkaar uitoefenen.

1966: Talrijk zijn de ooggetuigenverslagen en foto's dat de politie verdachte personen neerslaat en vervolgens verder aftuigen. Al de oude wijven, oa notabele kamerleden, menen dat het goed is om die provo's mores te leren. Ze gaan voorbij aan wat vast staat: de politie is er niet om te bepalen wie straf heeft verdiend, omdat ze geen straffen mag uitdelen, allerminst lijfstraffen. Het is dan ook logisch dat onschuldigen opgepakt zijn, geslagen, op de meest schofterige wijze bejegend. Mijn opa zei het al: als je van dichtbij een politieman ziet: beleefd gauw doorlopen, als je er een op afstand ziet: een omweg maken. De haat van ingelijfden met uniform tegen soortgenoten die zich onderscheiden door klasse, kleur, geur, haarlengte, leeftijd en nog in het genot zijn van een ongekristalliseerde vrijheid. Het absurde gedrag van de politie en van de regeerders die het toejuichen is alleen te begrijpen vanuit de resten van een semi goddelijk koningschap.

Typerend is de onredelijke en generaliserende afkeer die de ene groep van de andere heeft. Aan de andere kant werkt in bepaalde Amsterdamse kringen elk politie uniform als een rode lap op een stier (stieren zijn kleurenblind). Troostend sprak den uyl dat hij niets heeft tegen ongewassen langharigen met constructieve ideeën en dat de duitsers in 1940 zo correct gekleed, gewassen en geknipt waren.

De "onechte kloof" tussen mens en dier wordt steeds meer gedempt. Aan de ene kant door de slechte eigenschappen van de mens, oorlog, paniek, rassehaat, aan de andere kant door aardige eigenschappen van sommige dieren als trouw, opkomen voor zwakken, aanleg voor ritueel en liefde.

Het overkomt me herhaaldeljk dat ik meen te lezen "met aan zekerheid grenzende waanzin", maar het staat er nooit.

Er zijn twee soorten kunstenaars (en mensen). Zij die in 1 richting werken waardoor het onvermijdelijk is dat er rangen standen ontstaan, leiders, volgelingen, epigonen. Men gelooft dat de 1 beter is dan de ander. Zoals in alle hierarchieën, denk aan kantoren, is het cement de kleine nijd, de vriendelijke minachting waarmee men over de lagere rangen spreekt, de bewondering en afgunst en roddel tov de hogeren. De grondtoon is rancune. Polair daartegenover staan kunstenaars (mensen) die ernaar streven dat hun kunst de meest passende uiting is van hun eigen kleine persoonlijkheid. De ontplooieres van individuele kunst zijn vriendelijker en aardiger.
De hierarchie van de apenrots is in de natuur niet te vinden, feit is dat natuurlijke apenfamilies naar verhouding met de mens heel vreedzaam zijn. Wanneer we vrede willen moeten we niet conformisme stimuleren (denk aan het leger), maar moeten we de individualiteit koesteren, zoeken bij kinderen wat ze onderscheidt van anderen en dat mee helpen ontwikkelen.

"Ik heb eens gelezen dat generaal de Gaulle zich reeds in zijn opleidingstijd voornam om afstand te bewaren tussen zichzelf en de omstanders, nooit te verbroederen, nooit sentimenteel samen te zijn. Hij had al heel vroeg inzicht dat dit hem in staat zou stellen om ongeremd bevelen te geven, dat de op afstand gehouden en zelf wel aan elkaar klittende gemeenschap automatisch zou gehoorzamen aan de afzijdige. Hetzelfde geldt voor de kunstenaar Eric Satie.
Dit zijn variaties op de bij de kippen ontdekte piklijst, de hierarchie: een individu dat door afzijdigheid, ironie, onverschilligheid de indruk wekt hoger te staan ten opzichte van de gretig meedoenden, sentimentelen, al te verschilligen, wordt door die laatsten bewonderd, gelikt, naar de ogen gezien. Er is wat dat betreft geen verschil met de apen van hoge rang die door de onderdanigen gevlooid worden, met de hogere koeien die nurks de lageren hoornstoten geven en door de lageren gelikt worden met de wrede meester die zijn hand laat likken door de hond die hij zojuist heeft afgeranseld, met Jan Cremer die op alle tenen staat en door iedereen gelezen wordt/werd (en vaak met sympathie).
Men kan het zo ongunstig voorstellen als men wil, het mechaniek is onontkoombaar. Degenen die op de kunstenaar afkomen met bewondering, geld, liefde, zijn te vergelijken met de wijfjesnachtegaal die op het gezang van het mannetje afkomt. Seksualiteit is tenslotte het bestaan van vormen die in elkaar het missende element (terug) vinden. Kunst (kunts) gebruiken is een poging om uit elkaar gevallen vermogens in elkaar te passen. Mooi of lelijk is dan irrelevant, het enige waar men zeker van kan zijn is of men ervan houdt."

Ik dacht eraan hoe kinderen doen die nooit iets mogen. Een deel gaat verstandig proberen net als de ellendige ouders te worden, een deel legt zich neer, een klein deel gaat de clown uithangen, gek doen, ontsnappen.

Soms denk ik dat geluk het besef is dat je iets ontmoet dat groter is dan jezelf, waartegen verzet of opbieden niet mogelijk is, waaraan je je dus gewonnen moet geven, in vroeger terminologie een vrouwelijk gevoel dus.