Maar misschien een traan bij Strepy vanwege Johan Cruijff hieronder genoemd, daar komt de traan origineel vandaan (toen ik foto's maakte) .. als er toch iemand of beter een goed collectief zou bestaan die deze nare greedy animal farm varkens en kippen mensenwereld zou kunnen veranderen in een speelse mensdier natuur vriendelijke wereld waar vrijheid, blijheid, gelijkwaardigheid en sociale solidariteit bestaan omdat iedereen dat van nature in zich heeft en niet die walge lijken die nu in het nieuws zijn, that is obvious
Niet eens toneel, het is echt, het gebeurt echt, versnelde vernieling en verbranding van planeet aarde en intussen dat nichterige debiele songfestival 🤮☠️💀🧟♀️😱🙀
https://youp.nl/columns/wilders-zonder-wilders
Het onderstaande verhaal is dus onjuist volgens Johan Cruijff .. zoals de meeste verhalen gebaseerd zijn op de interpretatie van de verhalen verteller .. marcus aurelius zei dat er daarom geen echte feiten waren omdat ieder alles op zijn of haar eigen manier ervaart en interpreteert (ook van death is a release)
Alles wat we horen is een mening, geen feit. Alles wat we zien is een perspectief, niet de waarheid.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Marcus_Aurelius
‘Voetbal is oorlog’, heeft Rinus Michel ons geleerd. Binnenkort is het weer een aantal weken oorlog, als in Portugal het Europees Kampioenschap voetbal wordt gespeeld. Een belangrijk wapen in die voetbaloorlog is schelden. Vergeleken met de elleboogstoot, de tackle van achteren of de sliding op de enkels lijkt schelden een betrekkelijk onschuldig middel, maar de uitwerking ervan moet niet worden onderschat. Toen Johan Cruijff net bij FC Barcelona speelde, maakte hij de scheidsrechter uit voor ‘hijo de puta’ (‘hoerenzoon’) en kreeg meteen de zwaarste straf: rood. Schelden doet dus wel degelijk pijn, al zal Cruijff toen nog niet beseft hebben hoe hard zijn belediging precies aankwam. Hoerenzoon klinkt in het Nederlands immers bijna vermakelijk, maar in Spanje is het zo ongeveer heiligschennis om iemands moeder een hoer te noemen.
Het effect van schelden is dus cultuurgebonden. Hoe zit dat precies? We onderzochten de achtergrond van scheldwoorden in Duitsland, Nederland en Spanje
Voor ons onderzoek benaderden we bijna 200 mannelijke studenten uit Duitsland, Spanje en Nederland - tussen de 60 en 70 per land - met het verzoek de eerste vijf scheldwoorden te noemen die hun bij een bepaalde situatie te binnen schoten. Bovendien vroegen we hun aan te geven hoe beledigend ze de woorden vonden. Het ging hierom:
Een man loopt je met veel kracht omver, en het lijkt er niet op dat het hem spijt. Je barst bijna uit elkaar van woede! Hij draait zich naar je om. Wat zeg je tegen deze man?
We hebben met opzet mannen gevraagd, omdat het taboe op schelden bij hen veel geringer is. Ze voldeden dan ook met plezier aan dit verzoek. Het resultaat was een lijst van ruim 900 verschillende woorden, waarvan er veel niet in de gewone woordenboeken terug te vinden zijn.
In eerste instantie wilden we nagaan of een viertal waarden waarvan we het vermoeden hadden dat ze van land tot land zouden verschillen, ook in scheldwoorden tot uitdrukking zouden komen. Het gaat om waarden die te maken hebben met familie-eer, maatschappelijk succes, mannelijke eer als echtgenoot, en | |
mannelijke eer op seksueel gebied. Waarom hebben we juist deze drie landen bekeken? Spanje is interessant omdat het vergeleken met Duitsland en Nederland een meer collectivistische cultuur heeft. In zo'n cultuur beledig je iemand wanneer je de groep waartoe hij behoort beledigt. In een collectivistische cultuur is iemand dan ook eerder gekwetst wanneer men zijn familie beledigt. In Spanje zullen naar verwachting meer scheldwoorden betrekking hebben op familie-eer. Duitsland is gekozen omdat het - volgens Geert Hofstede, de bekendste onderzoeker van nationale culturen - een sterk masculiene cultuur heeft, wat onder andere tot uitdrukking komt in de waardering van maatschappelijk succes en het streven carrière te maken. Nederland geldt daarentegen als een feminiene cultuur, waarin goede relaties op het werk een belangrijkere rol spelen dan carrière maken. In een masculiene cultuur is het een belediging een mislukkeling te worden genoemd. In Duitsland zouden dan meer scheldwoorden op maatschappelijk succes betrekking moeten hebben. Ten slotte is mannelijke eer in veel culturen een dominante waarde. Er zijn twee verschijningsvormen: een relationele, waarin de man door schaamte getroffen wordt wanneer zijn vrouw overspel pleegt, en een individuele, waarin de man zijn eer verliest als hij een seksuele prutser is. Relationeel tekortschieten zal in het collectivistische Spanje een bron van schaamte zijn, terwijl in Duitsland seksuele wanprestaties van de man eerder een reden tot schaamte zullen vormen. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten