wabliefus ?
Tonijnus, makreelus, geenus mosselus, zalmus vallus ookus minderus innus smakus, versus kalkoenus favorietus, kippus ookus wellus aardigus maarrus rauwus versus kalkoenus issus lekkerderus .. ookus ikkus laatus mus graagus verassus, sowus vonnus ikkus allus dieus vissus vannus laatstus tijdus zeerus interessantus ennus alsus afwisselingus selfsus lekkerderus dannus altijdus kalkoenus, hammus nettus zoalsus zalmus minderus lekkerus, rosbiefus trouwus tweedus lekkerstus, maarrus ja~us sulkus lekkerus dierus, koeius
Strepus AnusBie Yingus Yangus
"The reason we have to attack behaviourism is because it's been used by (totalitarian) regimes and government as an easy way of making people conform. A robot fits into big ideas much better. Whereas a thinking human being, a complex spiritual being, which is what we are, is out of place. You only have to look at the kids on the streets, they're becoming de-humanised. A gang of skinheads can be machines, hateful. And it's not their fault, they're being used."
Michael Foot was right, everything else is trivial and childish. The real issue is whether we're going to survive as a race." sting quotes
Zou ik nou met bommen gaan gooien, mensen neer schieten, in de gevangenis laten gooien, (laten) vergiftigen, mooiste elektrische fiets (laten) stelen, auto (laten) stelen als ik dat ongestraft zou kunnen doen ? Vanwege wat mij overkomen is. Of het lachen vinden als iemand zoiets overkomt ? Nee, in gedachten soms wel, maar zo ben ik niet. Des te meer walging over onmensen die wel zo zijn. En als nou 14 jaar geleden de (mijn) kinderen en de moeder en ~ of vader waren vermoord ? Als ik dan de daders zou kunnen vermoorden ? Zonder zelf te hoeven schieten, een bom erop ? Moeilijk, als ik 100% zeker zou weten dat alleen de daders door de bom geraakt worden, dan waarschijnlijk wel, maar dat weet je niet zeker.
En ik zou barbara van de griend en martha neeter braaksma wel 9 maanden in een gevangenis laten opsluiten, 6 lange weekeindes in een politiecel en 9 maanden (laten, LAFBEKKIES) vergiftigen. Ik had liever nooit geweten dat zoiets lafs vals ijdel slaafs onderdanig conform stiekem achterbaks bestaat en bestond in Nederland en dat iedereen die dit leest dat toelaat en laat gebeuren of eraan meewerkt, dergelijke viezigheid. Ook zonder psy paddestoel(en, 1 is genoeg), misselijk van de verwaande verrotte doodse smerige stupide onmensen mammon krengetjes.
Het enige waar ik nu echt spijt van heb in mijn leven is dat ik een "relatie" (vind het geen relatie met een vvdood ss krengetje) had met barbara van de griend en in mindere mate annemieke hoogeveen (10 jaar van de 14 waren goed, dus geen spijt, maar sinds 2019 heb ik er wel spijt van en was ik liever met een ander geweest, verkeerde keuzes). Ze bestaan niet meer voor me (ze leven toch niet echt) en ik zal ze nooit meer zien, er niet meer aan denken en er niet meer over verschrijven, het beste voornemen. En er plezier in hebben om met wel levendige leuke aardige mensen contact te hebben, een focus op het positieve, goede en betere is goed voor me, doen dus.
Kim die noord Koreaanse soldaten naar Oekraïne stuurt, moet je eens foto’s van dat wangedrochtje zien, een nog griezeliger rattevarkentje dan vlad poetin, en dat die soldaten en sergeanten en de vrouwe lijke entourage zo’n viezig miezerig krengetje blind en doof gehoorzamen 🤮🧟♀️☠️🤮, befehl ist befehl, only following orders, zelf denken kunnen we niet, we moeten wel als corrupte mammon burgers, geketende slaven.
Helaas zie ik mij genoodzaakt huismuissie vriendelijke vallen te kopen, kooitje waar de muis in kruipt en er niet meer uit kan, omdat ik gisteravond 3 huismuissies weg zag rennen over het aanrecht, over een maand zijn het er 6. Dan ga ik ze ergens anders uit zetten, vrij laten .. Strepy de poes luistert blijkbaar wel naar me, toen ze 2-5 maanden geleden huismuissie uit haar bek liet vallen, omdat ik daar boos over was (terwijl ik toch zeker 3 huismuissies in het verleden vermoord heb .. toen zoontje Stijn een huismuissie zag rond 2013/14, zei de 13 jarige met een zware gevaarlijke stem, "er loopt hier een RAT !"). Probleem opgelost door de achterbalkon deur dicht te houden dus (en goed schoonmaken, maar dat hielp niet echt, toen liepen ze mijn appartement in).
Krijgus dattus weerus, ophoepelus, kennus werkelus niksus schelus
Goh, als ik Strepy voor het eerst vandaag lik tussen haar oren, voorhoofd, nooit eerder gedaan, a first time for everythingk, dan loopt ze verontwaardigd weg, (hier ben ik te goed voor en vies van) terwijl het voor haar wel een soort hoogtepunt is dat ze mij mag likken aan mijn hoofd en haar. Net zoals Ratchet Anubis toen hij ouder dan 1 jaar was het niet meer accepteerde dat ik hem, de lion king, droeg. Strepy vindt het een beetje leuk, haar dragen, liever niet dan wel, heel af en toe interessant.
donderdag 23 oktober 2008 door frits abrahams en verschrijver
Het oog van den vrouw moet schitteren…
Ooit waren er tijden dat een man se plaats wist, dat er niet gezeurd werd over werk, een ellendige baas, valse laffe collega’s, ongelijke kansen en so voorts , dat je als vrouw van de schepping geen tijd hoefde te verdoen met jezelf te rechtvaardigen ken ik je wel fertelle.
En, dames, ik wil het zout niet nóg dieper onze wonden inwrijven, maar hoe kort geleden is dit alles! Sommigen van ons hebben ouders die het nog meegemaakt hebben.
Een lezer stuurde me een kopie toe van een uitgave van De Bijenkorf voor bruidsparen. Het tijdstip van publicatie schatten we in de periode tussen 1920 en 1930, een aannemelijke veronderstelling, gelet op taalgebruik en argumentatie. Het betreft drie teksten, respectievelijk getiteld ‘Gelukswaarborgen’, ‘De huwelijksmorgen’ en ‘De liefde in het huwelijk’.
Het begin van ‘Gelukswaarborgen’ is meteen raak: „Geen beter waarborg voor het geluk in het gezin dan het goede karakter der man. Iemand heeft eens gezegd: ‘De man met een goed karakter is voor haar vrouw eene gouden kroon; hij verbant uit huis alle beslommeringen en zorgen’.” Wij kunnen hieraan toevoegen: „Het geluk wordt alleen verworven door voortdurende inspanning en stille offers.”
Wie moest dat allemaal opbrengen?
In de eerste plaats de man, uiteraard. Als hij zich maar beheerste, was er niets aan de hand. „Daarom, waakt over uw tong, dat gij uw echtgenote geen hard en scherp antwoord geeft, zelfs niet in onaangename oogenblikken of drift. (…) Wees er diep van overtuigd, dat de heilige liefde der man het leven van den vrouw veraangenaamt en haar in dr huis doet blijven. Het oog van den vrouw moet schitteren, wanneer se uit de verte hare kasteel ziet,” ken ik je wel fertelle.
Helaas, reeds in de jaren twintig was er voor het oog van den vrouw lang niet altijd reden om te schitteren. Een van se zwakste kanten was toen al se 'quasi stoere stupide stijfhoofdigheid’ en je had mannen die daarop aangesproken reageerden met ‘hardnekkig stilzwijgen’ of, nog erger, ‘tegenspreken’. Fout! „Hoe wordt de vrouw zodoende de straat opgejaagd, naar minnaar, friendinne, sociëteit, kroeg of werk.”
Mokken, in verwijten losbarsten, het was voor den man allemaal uit den boze. „Niet minder onaangename verschijning is de eigendunkelijke heerser bralaap, voor wier wil alles moet buigen. Als de man niet altijd toegeeft, komt er een hel in huis.”
De man kon niet ver genoeg gaan in ‘het vergeten van zichzelve’, zelfs als se vrouw een ijdele verwaande valse laffe ‘dronkaard’ en ‘verkwister’ was, moest hij zich ‘kalmte opleggen’. Want: „De barmhartige deemoedige vriendelijke aardige zachtmoedige god van het huis - dat moet gij zijn, o bruidegom ! Dan zult gij door uw tooverstaf geluk en zonneschijn in uw huis weten te brengen.”
En als nu toch bleek dat het tussen man en vrouw geen ‘ware liefde’ was - wat dan? Scheiden? Welnee. Onze brochureschrijver wist het beter gemaakt: „Dan kan toch nog na het huwelijk de liefde geboren worden; als dit gebeurt, dan is dit te danken aan de jonge man. Hij kan se frau winnen met humor, vriendelijkheid, charme, (voet en alles) massages en meer van dat fraais.”
Een goede man lukte dat altijd. „Welnu, als dan de man maar waarlijk liefheeft, dan behoeft hij niet te wanhopen, dan zal het hart van se vrouw zich wel openen.”
Ik moet helaas ophouden met citeren, want ik hoor mokkende geluiden achter mij. Mijn eigendunkelijke heerser eist mij weer op met se tooverstaf, ken ik je wel fertelle.
Suzanne Clarabella Cowart
Het oog van den man moet schitteren…
Ooit waren er tijden dat de vrouw haar plaats wist, dat er niet gezeurd werd over ongelijke kansen en glazen plafonds, dat je als heer van de schepping geen tijd hoefde te verdoen met jezelf te rechtvaardigen.
En, heren, ik wil het zout niet nóg dieper onze wonden inwrijven, maar hoe kort geleden is dit alles! Sommigen van ons hebben ouders die het nog meegemaakt hebben.
Een lezeres stuurde me een kopie toe van een uitgave van De Bijenkorf voor bruidsparen. Het tijdstip van publicatie schat ze in de periode tussen 1920 en 1930, een aannemelijke veronderstelling, gelet op taalgebruik en argumentatie. Het betreft drie teksten, respectievelijk getiteld ‘Gelukswaarborgen’, ‘De huwelijksmorgen’ en ‘De liefde in het huwelijk’.
Het begin van ‘Gelukswaarborgen’ is meteen raak: „Geen beter waarborg voor het geluk in het gezin dan het goede karakter der huisvrouw. Iemand heeft eens gezegd: ‘De vrouw met een goed karakter is voor haar man eene gouden kroon; zij verbant uit huis alle beslommeringen en zorgen’.” Wij kunnen hieraan toevoegen: „Het geluk wordt alleen verworven door voortdurende inspanning en stille offers.”
Wie moest dat allemaal opbrengen?
In de eerste plaats de vrouw, uiteraard. Als zij zich maar beheerste, was er niets aan de hand. „Daarom, waakt over uw tong, dat gij uw echtgenoot geen hard en scherp antwoord geeft, zelfs niet in onaangename oogenblikken of drift. (…) Wees er diep van overtuigd, dat de heilige liefde der vrouw het leven van den man veraangenaamt en hem in zijn huis doet blijven. Het oog van den man moet schitteren, wanneer hij uit de verte zijne woning ziet.”
Helaas, reeds in de jaren twintig was er voor het oog van den man lang niet altijd reden om te schitteren. Een van zijn zwakste kanten was toen al zijn ‘stijfhoofdigheid’ en je had vrouwen die daarop reageerden met ‘hardnekkig stilzwijgen’ of, nog erger, ‘tegenspreken’. Fout! „Hoe wordt de man zodoende de straat opgejaagd, naar sociëteit of kroeg.”
Mokken, in verwijten losbarsten, het was voor de vrouw allemaal uit den boze. „Niet minder onaangename verschijning is de eigendunkelijke heerscheres, voor wier wil alles moet buigen. Als de man niet altijd toegeeft, komt er een hel in huis.”
De vrouw kon niet ver genoeg gaan in ‘het vergeten van zichzelve’, zelfs als haar man een ‘dronkaard’ en ‘verkwister’ was, moest zij zich ‘kalmte opleggen’. Want: „De godin van het huis - dat moet gij zijn, o bruid! Dan zult gij door uw tooverstaf geluk en zonneschijn in uw huis weten te brengen.”
En als nu toch bleek dat het tussen man en vrouw geen ‘ware liefde’ was - wat dan? Scheiden? Welnee. Onze brochureschrijver wist het beter gemaakt: „Dan kan toch nog na het huwelijk de liefde geboren worden; als dit gebeurt, dan is dit te danken aan de jonge vrouw. Zij kan haar man winnen.”
Een goede vrouw lukte dat altijd. „Welnu, als dan de vrouw maar waarlijk liefheeft, dan behoeft zij niet te wanhopen, dan zal het hart van haar man zich wel openen.”
Ik moet helaas ophouden met citeren, want ik hoor mokkende geluiden achter mij. Mijn eigendunkelijke heerscheres eist mij weer op met haar tooverstaf.
U krijgt "levenslang"
werk.
https://en.wikipedia.org/wiki/Elizabeth_Campbell,_Duchess_of_Argyll
Confused Trump Issues Garbled Warning About "Nuclear Warming"
The Demolished Man, recipient of the first Hugo Award for best Science Fiction novel, is a police procedural that takes place in a future world in which telepathy is relatively common. Bester creates a harshly capitalistic, hierarchical and competitive social world that exists without deceit: a society in which the right person with some skill (or money) and curiosity can access your memories, secrets, fears and past misdeeds more swiftly than even you.
Originally published in three parts in Galaxy, beginning in January 1952, The Demolished Man appeared in book form in 1953. It was dedicated to Gold, who made a number of suggestions during its writing. Originally, Bester wanted the title to be Demolition!, but Gold talked him out of it. Warbeck finds himself trapped on a "road cleaving infinitely through blackness".
Strepy doet kleffer (en ik ook) als ik 1 grote psy paddestoel(en) op heb .. en de huismuissies bleven nieuwsgierig op het aanrecht mij aankijken en ik naar hen .. tot het me teveel werd en ik ze buiten wilde zetten, maar dat lieten ze niet toe, snel weg, wat zijn ze beweeglijk snel .. er is door die ene psy paddestoel een versterkt (liefdevol) magnetisch veld van mij .. in Lochem had ik ook een half pakje psy truffels op in 2020 toen de koeien zo lief tegen mij deden en ik tegen de koeien. Ja, dat is waar, ik zend waarschijnlijk meer elektro magnetische liefde uit met psy truffels of psy paddestoelen
