Volgens mij is door bovenstaande indelingen de heksenjacht geweest en hitler onder andere en veroordelende kanker krengetjes nu, mensen in vakkies ~ psychisch indelen.
“Nou, en toen kreeg ik daar in kasteel oud Poelgeest bij Oegstgeest een cursus time management. Die vent die de cursus gaf zag er uit alsof hij teveel aan time management gedaan had !”, zo kakelde Menno verontwaardigd tegen Sabina Cozzi, die daarvan in de lach schoot. Toen merkte ik van haar te houden.
Als een vrouw om me kan lachen, terwijl ik soms niet eens het doel had om haar aan het lachen te maken, dan word ik er sneller verliefd op. Debbie Bohemen kon ook om me lachen, WoW, denk ik dan (maar ik wist wel dat ik nul kans bij haar maakte, helaas). Het enige bij Sabina wat ik minder vond was dat ze soms met me om ging alsof ik een kleuter was, ze was juf op de basisschool, dus misschien daardoor .. en natuurlijk zijn we allemaal nog kleuters, of was dat maar zo, barbara van de griend is een mismaakt kind, un enfant gaté, maar ze stikt in haar sielige slachtoffer rol en is de ijdele verwaande verrotte doodse gore gluiperige gelovige smerige stupide mammon kanker. Met Sabina was ik het liefst lang samen geweest, achteraf, toen niet, toen was ik een verwaande onuitstaanbare zak, tegen haar.
Bij diezelfde twee daagse training in oud Poelgeest was er een zekere psychologe Roos die drie kwart van training efficiënt werken gaf, ze was continu om me aan het lachen en ze vond me erg leuk. Daardoor vond ik haar ook leuk en ze was knap en lang. Toen ik aan het einde van de dag mijn vouwfiets van het slot haalde bij het kasteel om naar het station te fietsen zei ze “oh, een vouwfiets !” en de liefde was compleet over en weg bij haar. Daardoor bij mij ook, het was in ieder geval een schok om te zien hoe een vrouw door een vouwfiets elk gevoel van liefde kwijt raakt, waarschijnlijk was het geen echte liefde. Dat is juist, als er geen liefde in zit, dan kan dat er ook niet uit komen, zie barbara van de griend.
Ik ben nog geen enkele prettige psychologe tegen gekomen in mijn leven, geloof ik, vind de psychologen die ik tegen gekomen ben akelige mensen. Bij de privacy autoriteit, het college bescherming persoonsgegevens heette het toen nog, werkten twee psychologen in broekpak 🤮🤮, akelig kille ijdele liefdeloze verwaande nare onmense lijke kutten waren dat.
Er werkten daar in 2010 70 mensen waarvan 62 vrouw, wat een akelig naargeestig ziek gekkenhuis was dat. En compleet overbodig, ik kreeg echt het idee dat die krengen, vrouwen, daar werkten omdat ze verborgen wilden houden hoe ijdel, verwaand, verrot, doods, goor, gluiperig smerig stupide ze waren. Ik heb daar gezien dat meer dan 80% vrouwen bij elkaar de ramp en de hel is, een voorbode van fivoor bv, de kotsclub van hol land met de akeligste meest gestoorde kanker krengen bij elkaar, daar moet eigenlijk een bom op. Bij fivoor en de autoriteit persoonsgegevens waren 1 van de 10 vrouwen wel ok, die vertrokken meestal snel, en dan gaven ze als boodschap bij het afscheid mee dat meer dan 60% vrouwen in een organisatie een ramp is.
Informele afhandeling bezwaarschriften in het cylindrisch archief door conforme volgzame niet zelf meer denkende mammon kanker ambt e naren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten